पावसाळ्यातील थरार


थोडेसे आडवाटांवर भटकायला लागल्यावर अजस्त्रकड्याच्या उदरात दडलेली लेणी भेटतात आणि अजून अशी किती अदभुत रहस्य या सह्याद्रीच्या उदरात दडून राहिलीयेत याचा विचार करायला भाग पडते. 

तब्बल एक महिना सक्तीची विश्रांती झाली आणि परत एकदा वेध लागले ते ट्रेकचे. कुठे जायचे? यावर चर्चासत्र सुरु झाली आणि 'या विकेंडला सगळीकडे कुत्र्यासारखा पाऊस आहे व कुत्र्यागत काम आहे रे' असे बोल ऐकू येऊ लागले. एरवी वाढत जाणाऱ्या भारताच्या लोकसंख्येला ट्रेकचा विषय निघाला कि गळती लागते हे खरेच न उलगडणारे कोडे आहे, यावेळेसही तसेच झाले. अखेरीस 'इन-मीन-तीन' जण तयार झाले आणि 'तीन तिघाड काम बिघाड' न होता रात्री उशीरा प्लॅन पक्का झाला.

वाघ्या



आजवर रायरेश्वरला अनेकदा भेट दिलेली, पण दरवेळेस मामांकडे पोटपूजा उरकून पठारावर भटकायला निघालो कि हे बेनं कुठून प्रकट होते हे देवच जाणे. एखादे झाड दिसो वा मोठा दगड लगेच एखाद्या वाघाप्रमाणे आपली सीमा संरक्षित करण्यासाठी मागचा पाय वर करण्यात अजिबात हयगय न करण्याच्या सवयींमुळेच याचे नाव 'वाघ्या' ठेवले, पण दिल्या हाकेला याने आजवर कधीही दाद न देता कायमच दुर्लक्ष केले.

जंगलवाटा धुंडाळताना – १५ ते १७ एप्रिल २०१६


सूर्योदय

'अरे भन्नाट प्लॅन ठरतोय...येणार का? फक्त शुक्रवारची सुट्टी काढायला लागेल...बघ जमत असेल तर सांग...'. लगेच काही प्लॅन न ठरलेल्या सुट्टयांपैकी एका सुट्टीची कोणात्याही नातेवाईकाला आजारी न पाडता आहुती दिली आणि होकार कळवला. गुगल अर्थवरील घनदाट हिरवेगार जंगल ऐन उन्हाळ्यात डोळ्यांना गारवा देत होते. नेहमीच्या डोंगरवाटा सोडून जरा आडवळणावरची जंगल भटकंती नक्कीच सुखावह ठरणार याची चाहूल नकाशा बघूनच आली.

काशिद बीच - ३० जानेवारी २०१६



'काशिद बीच'...गेली कित्येक वर्ष अनेकदा ठरवून रद्द झालेला बेत...अखेरीस या वेळेस बहुमताने पास झालेला ठराव...ओसांडून वाहणारा उत्साह...त्यासाठी कधी नव्हे ते प्लॅनिंग ठरवतानाच्या मिटिंगला सगळ्यांनी वेळेत लावलेली हजेरी...एरवी पहाटे सहाच्या शिफ्टला डोळे चोळत रमतगमत हजेरी लावणारी मंडळी यावेळेस पाचच्या ठोक्याला ताजीतवानी होऊन हजर...डाइवर साहेबांचा जरासा जास्त लागलेला डोळा, त्यामुळे वेळेचे बिघडलेले गणित...पहाटेची गुलाबी थंडी सरुन लख्ख उजाडात सुरु झालेला प्रवास...मुळशितील जलसाठ्यातील उरलेले पाणी न्याहाळत सुरु असलेला प्रवास...गाडीत हमरीतुमरीवर येऊन रंगलेल्या गाण्याचा भेंडया...चहाच्या ब्रेकला सुरु झालेला क्लिकक्लिकाट...ईंडीपेंडन्स पॉइंटला खोल दरी, घनदाट जंगल व काळेभिन्नकडे बघुन विस्फारलेले डोळे...पोटातील कावळे कोकलु लागल्यावर मुरुडमधील पाटिल खानावळीची आतुरतेनी पाहिलेली वाट...कोणी सुरमईवर, कोणी चिकन तर उरलेल्यांनी घासफूसवर मारलेला ताव...बसमधे एक पॉवरनॅप काढून गाठलेले काशिद बिच...दावणीला बांधलेली जनावरे  दोर सोडल्यावर मुक्तपणे उधळावित तसे बस थांबल्यावर सगळे चौखुर उधळलेले...कोणी बेफाम लाटा झेलत आकंठ बुडालेले, तर कोणी पाण्यातील वेगवेगळ्या सफारीचा आनंद घेण्यात रंगलेले...तब्बल दोन-अडीच तास पाण्यात धुमाकूळ घातल्यावर मावळत्या दिनकराला नमन करुन सुरु झालेला परतीचा प्रवास...दिवसभराच्या धावपळीने दमल्यावरहि रंगलेला दमशेराजचा खेळ...खोपोलीला उरकलेली पोटपूजा...आणि बिछान्यावर पाठ टेकण्याची वाट पहात बसमध्ये मिटलेले डोळे...ऑफिसमधील टीम सोबत केलेल्या भन्नाट ट्रिपची सांगता।।।

सागर